ناسپاس که باشی دنبال اشکال و ایرادها می گردی ...
کم کم منفی نگر می شوی تا مثلاً خودت را انسان دقیقی معرفی کنی ...
بین ناسپاسی و ناامیدی رابطه‌ای مستقیم است ...
مثل بچه ای که زحمات پدر و مادر را درک نمی کند و همه را اگر ببیند نهایت وظیفه پدر و مادر می داند ...
او کاری نمی بیند که تشکر کند ...
هم خودش را نا امید می کند و هم خانواده را ...
سپاسگزار که باشی دنبال مثبت ها می گردی تا تشکر کنی .
چون انگیزه ات مثبت نگری است منفی ها به چشم نمی آیند ....
تو خودت را نیز حرکت می دهی تا از آنها عقب نیفتی.
گرفتار غرور و مانند اینها هم نمی شوی .
و اینها همه یعنی زیاد شدن و بزرگ شدن که فرمود :
لان شکرتم لازیدنکم🌷👌
https://eitaa.com/seyedalishojaii
