تکاثُر در اندیشه ها
آیا در انباشتن ها /اندوختن ها /آموختن ها/.... ، اولویتها را رعایت می کنیم؟
آیا شاخصی برای رتبه بندی اولویت ها داریم؟ آیا شاخص رتبه بندی اولویتهایمان درست است؟
آیا انباشتن ها /اندوختن ها / آموختن ها حد کفایتی دارد؟
انباشته ها/ اندوخته ها/ آموخته ها/.... را بالاخره می خواهیم صرف چه کنیم؟
آیا در بدست آوردن نعمت های جدید، نعمتهای قدیم را پامال نمی کنیم؟
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَةٌ
وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلاد سوره مبارکه حدید آیه 20
بدانید که جز این نیست که زندگى این دنیا بازى و سرگرمى و آرایش نمودن و فخرفروشىتان به یکدیگر و افزونطلبى از همدیگر در اموال و فرزندان است. «غفلت»، «سرگرمى»، «تجمل»، «تفاخر» و «تکاثر» دورانهاى پنجگانه عمر آدمى را تشکیل مىدهند.
الهاکم التکاثر
بلاى تکاثر و تفاخر!
خدا با لحنى ملامت بار می فرماید: «افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است»)
از امیر مؤمنان على علیه السّلام در نهج البلاغه خطبه 221 آمده است که بعد از تلاوت «الهاکم التکاثر حتى زرتم المقابر» فرمود: «شگفتا! چه هدف بسیار دورى! و چه زیارت کنندگان غافلى! و چه افتخار موهوم و دردناکى به یاد استخوان پوسیده کسانى افتاده اند که سالهاست خاک شده اند، آن هم چه یادآورى! با این فاصله دور به یاد کسانى افتاده اند که سودى به حالشان ندارند، آیا به محل نابودى پدران خویش افتخار مى کنند؟ و یا با شمردن تعداد مردگان و معدومین خود را بسیار مى شمرند؟ آنها خواهان بازگشت اجسادى هستند که تار و پودشان از هم گسسته، و حرکاتشان به سکون مبدل شده. این اجساد پوسیده اگر مایه عبرت باشند سزاوارتر است تا موجب افتخار گردند.
بر اساس برداشتی از تفسیر نمونه
